‘ไก่ทอด’ เป็นอาหารสามัญประจำบ้านที่เด็กทานได้ ผู้ใหญ่ทานดี นึกอะไรไม่ออก ขอให้สั่งไก่ทอดไว้ก่อน พิสูจน์ได้จากการครองตำแหน่งเมนูที่มีคนสั่งบน Grab Food มากที่สุดในปี 2565 (ข้อมูลจากรายงานเทรนด์ธุรกิจเดลิเวอรีปี 2565 ของ Grab)
ด้วยความที่ไก่ทอดเป็นเมนูที่มีตัวเลือกหลากหลาย ไม่ว่าจะทอดแบบกรุบกรอบสีเหลืองทอง ทอดแบบแป้งบางกรอบเคลือบซอสรสเด็ด หรือทอดร้อนๆ แล้วโรยหอมเจียว ต่างก็มัดใจสาวกไก่ทอดได้อยู่หมัด ดังนั้น จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะมีร้านไก่ทอดน้อยใหญ่ผุดขึ้นมาในไทยมากมาย
ถึงแม้การมีตัวเลือกหลากหลาย จะเป็นความสุขของผู้บริโภคที่สามารถเลือกสรรได้ตามใจชอบ แต่สำหรับเจ้าของธุรกิจกลับเป็นการแข่งขันสุดร้อนแรงที่ต้องงัดกลยุทธ์ออกมาเชือดเฉือนคู่แข่งในธุรกิจเดียวกันที่มีจำนวนพอๆ กับความหลากหลายของเมนูไก่ทอดในตลาด
ดังนั้น ในปี 2566 จึงเริ่มเห็นผู้เล่นบางรายปรับกลยุทธ์ของตัวเอง โดยเฉพาะ ‘บอนชอน’ เชนร้านไก่ทอดจากเกาหลีใต้ที่ดึง ‘ไบรท์-วชิรวิชญ์ ชีวอารี’ เป็นพรีเซนเตอร์คนแรกของแบรนด์ และเปิดตัวเมนูไซส์ XS หรือเมนูเซ็ตประหยัดที่จำหน่ายไก่ทอด 4 ชิ้น เพื่อเพิ่มโอกาสที่ลูกค้าหน้าใหม่จะเปิดใจลองเมนูของบอนชอน
แต่การเปิดตัวเมนูไซส์ XS ไม่ได้เป็นผลจากการปรับกลยุทธ์ด้านการตลาดหรือการแข่งขันทางธุรกิจเท่านั้น เพราะเป็นการเพิ่มทางเลือกให้สอดรับกับเทรนด์ ‘ฮนบับ’ (혼밥) หรือ ‘การกินข้าวคนเดียว’ ที่เริ่มขยายอิทธิพลมายังประเทศไทย
แล้ว ‘ฮนบับ’ จะกลายเป็นเทรนด์สำคัญที่คนทำร้านอาหารต้องจับตา เพื่อวางหมากเดินเกมกลยุทธ์ในอนาคตหรือไม่? Future Trends จะพาไปทำความรู้จัก ‘ฮนบับ’ ให้มากขึ้นกัน
‘ฮนบับ’ : ถึงจะเหงา แต่กินข้าวคนเดียวก็อร่อยดี
ฮนบับ เป็นเทรนด์ที่เกิดขึ้นจากวิถีชีวิตที่เปลี่ยนไป ในแต่ละวันคนรุ่นใหม่ต้องใช้ชีวิตอย่างเร่งรีบ เวลาทุกนาทีมีค่า ตอนเช้าต้องฝ่าด่านรถติดเพื่อไปทำงาน ส่วนตอนเย็นก็ต้องเบียดเสียดกับเพื่อนร่วมทางที่กลับบ้านในเวลาเดียวกัน ไม่มีเวลามาพิถีพิถันเรื่องการกินอยู่ ทำให้การซื้ออาหารต้องเน้นความสะดวก ไม่ต้องปรุงแต่งเยอะ และกินมื้อเดียวจบ
แต่การใช้ชีวิตแบบถือคติทุกนาทีมีค่า ไม่ได้เป็นปัจจัยเดียวที่เร่งให้เกิดฮนบับ เพราะสภาพสังคมและเศรษฐกิจที่คนรุ่นใหม่มองว่า ไม่เอื้ออำนวยต่อการสร้างครอบครัว ทำให้พวกเขาตัดสินใจครองตัวเป็นโสด และใช้ชีวิตแบบที่เรียกว่า ‘ฮนจก’ (혼족) หรือการใช้ชีวิตตามลำพัง ไม่ว่าจะทานข้าว ดูหนัง ไปเที่ยว หรือออกกำลังกาย ต่างก็เป็นกิจกรรมที่ทำคนเดียวแล้วมีความสุขดี
มินคยองซอก ชายชาวเกาหลีใต้วัย 37 ปี ให้สัมภาษณ์กับสำนักข่าว The Guardian ว่า “ชีวิตของผมมีความสุขดี แม้จะครองตัวเป็นโสดก็ตาม” ซึ่งมินคยองซอกไม่ใช่คนเดียวที่คิดเช่นนี้ เพราะสถิติในปี 2564 จากสำนักสถิติของเกาหลีใต้ ระบุว่า ชาวเกาหลีใต้ที่อาศัยอยู่คนเดียวมีสัดส่วนสูงถึง 33.4 เปอร์เซ็นต์ และมีแนวโน้มสูงขึ้นเรื่อยๆ ในอนาคต
แน่นอนว่า เทรนด์ของคนที่ชอบกินข้าวแบบ ‘ฮนบับ’ และคนที่ใช้ชีวิตแบบ ‘ฮนจก’ ย่อมส่งผลต่อธุรกิจร้านอาหารของเกาหลีใต้ ด้วยความที่เกาหลีใต้เป็นสังคมรวมหมู่ เน้นสังสรรค์และกินอาหารเป็นกลุ่มใหญ่ ร้านอาหารส่วนใหญ่จึงออกแบบเมนูสำหรับการกินเป็นกลุ่ม และปฏิเสธลูกค้าที่มาคนเดียว เพราะมองว่า การเปิดโต๊ะให้ลูกค้า 1 คน ไม่คุ้มค่าเท่ากับการเปิดโต๊ะให้ลูกค้าที่มาเป็นกลุ่ม
แต่มีเจ้าของธุรกิจบางส่วนที่มองเห็นโอกาสจากเทรนด์ฮนบับ และตัดสินใจเปิดร้านที่ให้บริการลูกค้าที่มาคนเดียวโดยเฉพาะ ซึ่งลูกค้าแต่ละโต๊ะสามารถดูหนังและฟังเพลงจากอุปกรณ์ที่ร้านเตรียมไว้ให้ได้ เพื่อเป็นเพื่อนคลายเหงายามที่ต้องกินข้าวตามลำพัง ถือเป็นโมเดลธุรกิจร้านอาหารที่มาแรงมากในเกาหลีใต้
‘ฮนบับ’ กับบริบทของสังคมไทย
จริงๆ แล้ว การกินข้าวคนเดียวถือเป็นสิ่งที่พบได้ทั่วไปในบริบทของสังคมไทย ด้วยรูปแบบของร้านอาหารที่สามารถรองรับได้ทั้งลูกค้าที่มาเป็นกลุ่มหรือมาคนเดียว ทำให้การปรับกลยุทธ์เพื่อเจาะกลุ่มลูกค้าที่มาคนเดียว ไม่ได้มีปัจจัยจากเทรนด์ฮนบับเท่านั้น แต่ยังมีปัจจัยทางการแข่งขันในโลกธุรกิจเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย
การทำร้านนั่งกินคนเดียวมีข้อดีหลายอย่าง ไม่ว่าจะเพิ่มความสามารถในการรองรับลูกค้าจำนวนมาก สร้างความคล่องตัวในการขยายสาขา และใช้พื้นที่ในการทำร้านน้อย เพราะไม่จำเป็นต้องจัดโต๊ะสำหรับลูกค้าที่มาเป็นกลุ่ม ทำให้แบรนด์สามารถเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันได้อย่างดี
นอกจากการเปิดตัวเมนูไซส์ XS หรือเมนูเซ็ตประหยัดในราคาเริ่มต้น 129 บาท จะเป็นการบุกตลาดไปยังกลุ่มลูกค้าใหม่ๆ และคนที่ต้องกินข้าวคนเดียวแล้ว ยังเป็นการกรุยทางไปสู่โมเดลธุรกิจใหม่ๆ อย่างการเปิดสาขาขนาดเล็กในทำเลที่มี traffic สูง หรือการขยายสาขาไปยังต่างจังหวัดที่มีค่าครองชีพต่ำกว่าในกรุงเทพฯ
ดังนั้น การเปิดตัวเมนูไซส์ XS ของบอนชอนถือเป็นการเดินเกมกลยุทธ์ที่น่าสนใจ และสามารถสร้างประโยชน์ให้กับแบรนด์ในหลายๆ ด้าน
เทรนด์ของฮนบับและการเปิดตัวเมนูไซส์ XS สามารถสะท้อนความสัมพันธ์ระหว่าง ‘อาหาร’ กับ ‘วิถีชีวิต’ ได้อย่างดี ทำให้ปัจจัยที่มีผลต่อการทำธุรกิจร้านอาหาร ไม่ได้มีเพียงกลยุทธ์อันเฉียบคม แต่ยังมีปัจจัยจากวิถีชีวิตที่เปลี่ยนไปในแต่ละช่วงเวลา ซึ่งเจ้าของธุรกิจต้องทำความเข้าใจ และปรับตัวตามบริบทของสังคมอยู่เสมอ
Sources: http://bit.ly/3H9FzeL